Vensterverzen (2025)
Een van mijn gedichten had in de maand september een logeeradres op een raam van een huis in een straat van een stad in een land op de wereld!
Vensterverzen was een participatie project van de Ambassade van Bukistan. Achter 11 ramen van verschillende woningen aan de Anthoniusstraat in Hengelo waren eveneens zoveel gedichten geplaatst. "Venstergevers" en dichters ontmoetten elkaar tijdens een georganiseerde lunch, waar de poëzie van het leven gevierd werd.
De verzen zijn verzameld in de gelijknamige publicatie: Vensterverzen, gedichten achter vensters.
De poëzie van Anthoniusstraat nummer 0
Mijn gedicht was te vinden op een raam van een huis op de hoek van de Anthoniusstraat. Een huis dat officieel net niet bij de Anthoniusstraat hoorde, maar waarvan het achterommetje gebruikt werd als voordeur. De bewoners noemden hun adres daarom Anhoniusstraat nummer 0.
Het Gedicht
Op een dag vloog er
een gedicht voorbij
het hing al een tijdje in de lucht, zonder
dat het wat zei
Ik legde een paar doeken in het gras
zodat het zacht zou vallen
als het zo ver was
Maar het bleef daar maar hangen
’t verroerde zich niet
’t kwam niet naar beneden
het was bang dat men het zou gaan ontleden
Want als de G dit zei, zei de E dat
en als de D zus zei, zei de I zo
en de C met de H vormden samen een duo
de T maakte het geheel compleet
dan waren alle gaten gedicht
en was het gedicht voor zichzelf gezwicht
Geduldig sprak ik het lieve woordjes toe
en probeerde te omschrijven van wat en hoe
maar daarvan werd ik moe
Zo kwam het dat ik zelf lag
op het zachte doek in het gras
dat mijn ogen dicht vielen en dat ik droomde
van een gedicht dat voor me gevallen was
Maak jouw eigen website met JouwWeb